18/8

Φίλη του είναι η γίδα και εχθρός του η τσουκνίδα.

Ως άλλος οιδύπους, ο Σόνας σπέρνει τύψεις σ΄όλη την Ιθάκη. Η ατημέλητη εμφάνισή του, το σκελετωμένο του σώμα, δυσανάλογο με το βαρύ φορτίο που κουβαλάει στους ώμους, αποτρέπουν και τους πιο ευσυνείδητους οδηγούς να σταματήσουν στη θέα του θεόρατου αντίχειρά του, που κρύβει τον θεσπέσιο θιακιώτικο ουρανό. Οι αυτοκίνητες χέστρες που με ορμή ίπτανται της καυτής ασφάλτου αποκτούν ένα τυφλό σημείο στο πεδίο της γεωμετρικής τους όρασης παραβλέποντας τον άφατο ήρωα με τα πρησμένα πόδια. Γκρεμοραγώντας τρομερά, στης γης τα περιθώρια, ο Σόνας ακολουθεί μια ανάβαση τυφλή, μια ιπτάμενη ακροβασία στα μονοπάτια της ζωής που χαράζουνε τα γίδια.

Κι ενώ η περιπατητική από ανάγκη γίνεται πλέον συνειδητή επιλογή, ο Σόνας αναγεννάται γι΄ακόμα μια φορά φτάνοντας στη θέση αγρός Λαέρτη.

Εκεί, στο μεταίχμιο βορά και νότου, με τις θάλασσες να τον κόβουν στα τέσσερα, ατενίζοντας το σημείο που 2.500 χρόνια πριν ο Οδυσσέας επέστρεφε γυμνός στο βασίλειό του, ο Σόνας συγχωνεύεται οσμωτικά με τον πατέρα του θρυλικού ταξιδευτή προκαλώντας ένα κοσμικό ρέψιμο που λυγίζει τον χρονικό ορίζοντα.

Ντριννν, Ντριιιιν

Qui sonne?

Μα φυσικά ο Σόνας !

Χτυπά, ξαναχτυπά, resonnάρει και αντανακλάται ως άλλος Απόλλωνας λίγο πριν η χθόνια φύση του τον kotrάρει και παρασύρει τον υπόλοιπο κόσμο στα βάθη του ερέβους.

Κατά τη διάρκεια της δίμηνης καταστολής και κρυογεννητικής ανάπλασης του άτικτου εαυτού του, η μοίρα τον έστειλε στα βάθη της ελλάδος, στο παρίσι της ελληνικής επικράτειας, στα τριζάτα τρίκαλα, για να εντρυφήσει στα μυστικά όχι μόνο της εκπαίδευσης αλλά και της επιστημονικής επιλογής των φανταστικών μαχητών του γκριχελιστάν. Η ταύτιση του δεύτερου σταδίου του καθρέφτη με το κομωδίνο σε συνδυασμό με το ζοφερό απόστημα του βλαχοραγιαδισμού δημιουργεί πλήθος μοχθηρών, ακανόνιστων μορφών στο νου των υποψηφίων.

Το τρικαλινό όργωμα του πνεύματος του σόνα τον γιατρεύουν από την προσωρινή τριγωνική αφασία. Τα πρώτα δείγματα ομιλίας εμφανίζονται δημιουργώντας άνανθρα ένα ανδρώπινο στόμα στην άμορφη σο-μάζα του τίμιου αγονηστή. Ο αγών κι η αγωνία, η γωνία, το αγνό και τ΄άγονο, η αγνωσία κι ο αλχημικός μυστικισμός δίνουν καρμικές διαστάσεις στο κορμί του σόνα. Φωτιά και σίδερο, μεταλλικά έντομα και σάρκινα φίκια αναδύονται ως άλλοι ψευδόπορδες μυρίζοντας θειάφι και νεκρό σπέρμα.

Η πρωκτογεννητική ομιλία του σόνα απειλεί να παρασύρει λόχους, τάγματα και ασφαλίτες την ίδια στιγμή που οι εχθροί ξεγλιστρούν έρποντας ανάμεσα στα καλολαδωμένα με γλίτσα γρανάζια της στρατιωτικής μηχανής που χάνει ελλάδια.

Θα κατορθώσει ο σόνας να διασχίσει τις οπές των φαύλων κύκλων και να σταθεί όρθιος απέναντι στα τριγώνια της λαίλαπας που λαλούν αναιδέστατα;

Θα μπορέσει να συνεχίσει το οδυπορικό του προς την Ιθάκη, με το γνωστό του υφάκι;

Γιατί άραγε έφυγε; Που πηγαίνει; Θα προλάβει να φτάσει; Πότε φεύγει το πλοίο; Θα ακουστεί το γάβγισμα του γέρικου σκυλιού ή θα τον φάνε τα γεράκια, σαν άλλο Προμηθέα, αυτό τον κρεάτινο βράχο που νόμιζε ότι είναι άνθρωπος;