Δευτέρα 7 Ιουνίου 2010

26/5
Ο Sonas στα μαγειρία. Ξαναβρίσκει την ειδικότητά του στο τρίψιμο, αυτή τη φορά στο τρίψιμο ταψιών που περιέχουν αυτό το ακριβό ψι της ψυχής και της ψω..., έννοιες που αγνοούν και σοκάρουν εξίσου τους ακαδημαικούς κύκλους. Εκτός όμως του ψι τα συγκεκριμένα ταψιά θέτουν ακόμα μια πρόκληση στον αγέρωχο στρατιώτη μιας και περιέχουν υπολείμματα μιας τερατώδους απεχθούς ομελέτας. Οι αναθυμιάσεις απ΄το ζεστό νερό που χύνεται για να υποβοηθά το τρίψιμο μετατρέπουν το Sona σε κροκάνθρωπο μεταφέροντας τον συνειρμικά σ΄αυτή την προαιώνια κοσμική σούπα απ΄την οποία και προήλθε.
27/5
Ο Sonas εξοπλίζεται. Το ψυχρό σιδερικό ενσαρκώνεται στα στιβαρά χέρια που κάποτε έστιβαν πέτρες και έστριβαν τσιγάρα επιδεξίως με το φίλτρο επαριστερώς.
27/5 Bis. Βολή υπό το σεληνόφως.
Το φεγγάρι γιομάτο, όπως και ο γεμιστήρας του νέου προσθετικού μέλους του αστρικού σώματος του Sona, θυμίζοντας του το απεχθές περίβλημα της γεμιστής ντομάτας της μαμάς του. Φαγητό και οπλισμός συμπυκνώνονται στο αχανές μυαλό του χωρίς προφανή λόγο.
Κι ενώ το φεγγαρόφωτο παιχνίδιζε πάνω στους αυστηρούς λαγώνες του υπερφατικού τουφεκιού του, και η σκανδάλη σκιρτούσε σαν κρίκος σε φιλήδονα χείλη μοναχής του τάγματος των καρμελιτών, το τάγμα των αρτινών άνοιγε πυρ στο γάμο του καραγκιόζη εκλύοντας ενα υπερσυμπυκνωμένο μείγμα πυριτώδους αγαμίας και καταπιεσμένης ομοφυλοφιλίας.
28/5
Αφού έμαθε τα μυστικά των όπλων, ο Supersonas παίρνει άδεια και πιάνει γεμάτα. Εκτελεί μια σουπερσόνικ πτήση Άρτα-Αθήνα λυγίζοντας το χρόνο και κερδίζοντας τοιουτοτρόπως ακόμα δυο μέρες ελευθερίας σε ένα παράλληλο σύμπαν.
29/5
Ο Sonas αγοράζει την Panasonic και γίνεται ο πρώτος έλληνας εμιγκρές ιδιοκτήτης πολυεθνικης.
31/5
Ο Sonas στη φυλακή. Τα παιχνίδια των κερδοσκόπων και το οικονομικό κατεστημένο δεν ανέχονται την ραγδαία ανέλιξη του έλληνα μύδα από τη Σονακότρα και τον φυλακίζουν με την αστεία δικαιολογία ότι ξεκαρδίστηκε στα γέλια.
Ο Sonas υπομηδιά. Αποκαρδιώνει τους εχθρούς του ασκαρδαμηκτεί μέσω τηλεπαθητικής εγχείρησης ανοιχτής καρδιάς. Οι πόρτες της φυλακής ανοίγουν σαν την καρδιά ενός καρπουζιού χωρίς κουκούτσια κι ο Σόνας εξέρχεται θριαμβευτικά, αλλά με μια μικρή δυσκοιλιότητα.
1/5
Μετά το υπερηχητικό φράγμα, ο Sonas σπάει και το ακαδημαικό κατεστημένο. Από τα κομμάτια του δημιουργεί έναν πανεπιστηιακό φρανκενστάιν: το σώμα ελλήνων αποτεμνοφίλων προκαλεί αλγεινές εντυπώσεις αποκυρρήσοντας την επιστροφή των ελγίνειων μαρμάρων και διεκδικώντας την οριστική διάσπαση υμένος του Παρθενώνα. Πεθαίνουν ομαδικώς από κήρρωση του ύπατος ανήμερα της υπαπαντής.

4 σχόλια:

  1. xaxaxaxa h lol pou lene oi neoi
    omfg, roflmao
    o krokan8rwpos sonas ka8ws bu8izetai sthn kosmikh soupa tou stratou proseggizei epikinduna to skoteino daskalo tou rhnou (to gkomeno ths hannah) ka8ws empleketai sto dixtu twn leksewn kai parasuretai se hxhtikous daidalous pou kanoun thn empeiria tou na fantazei akoma pio ais8htikh, kai sthn opoia oi sun-kapsimaties palai pote filoi anagnwrizoun endexomenws th metallaksh tou sona se hpar-hrwa (maria)
    geia sou re sona keep bloggin na oume

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Δέκα αστρικές μέρες αργότερα, ανακαλύψαμε έκπληκτοι πως η πόρτα της φυλακής δεν είχε ανοίξει ποτέ. Στην πραγματικότητα το καρπούζι ήταν όχι μόνο απατηλό αλλά και άθικτο. Κάπως έτσι, η χρονική εξέλιξη της ύπαρξης του Supersonas δεσμεύτηκε μέσα σε πολλαπλά απειροελάχιστα, πυκνά ωστόσο, σημεία περιορισμού - σε κάτι άφαντα κουκούτσια. Εφεξής ο Μάιος θα ξαναρχίζει αέναα για εκείνον.
    Θα βρει ο Supersonas τα χαμένα κουκούτσια; Θα καταφέρει να επανενώσει το σωματο-χρονικό σχίσμα που το αθώο γέλιο του προκάλεσε; Θα το σκίσει τελικά το καρπούζι;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ο Σόνας ανέκαθεν αγαπούσε τα καρπούζια - πάντα όμως σε συνδυασμό με τα μαχαίρια. Στον εγκλωβισμό του βρήκε την ευκαιρία να κολυμπήσει ασθμαίνοντας μέχρι το απέναντι νησί σκίζοντας με επιδεικτικό θράσος το άλικο υγρό που τον περιτύλιγε. Και όταν οι δονήσεις από τα απότομα πλατσουρίσματά του έφεραν την έκρηξη, οι κάβουρες φίλοι του Έλληνα μύδα αυτοκτόνησαν τρώγοντας τις δαγκάνες τους, μην αντέχοντας τον εξευτελισμό...
    Ο Σόνας εκτινάσσεται παραδόξως στο σημείο βολής, όπου παρασυρμένος από μία ξαφνική ρομαντική διάθεση υπό το σεληνόφως δεν πρόσεξε ότι η μοναχή ήταν μεν φιλήδονη, ήταν και αδηφάγα. Μέσα στους εκκωφαντικούς/ βουβούς κρότους έκλεισε τα μάτια και έκανε το απονενοημένο χαϊδεύοντας αισθαντικά τα δάκτυλα των ποδιών της. Έβγαλε τη γλώσσα της και άρχισε να γλείφει απαλά αλλά με την απαραίτητη αιδώ και αναισχυντία το ατημέλητο τάγμα των Καρ(α)μελιτών την ώρα που απορροφημένο μελετούσε τις άγραφες. Ολόκληρο το τάγμα κόλλησε στη γλώσσα της, όπως το κουνούπι κόλλησε στη γλώσσα του βατράχου. Ακόμα βολεύεις τις βολές σου Σόνα, αλλά κοίτα μια στιγμή πώς ο βάτραχος είναι μωβ και κάθεται σε μία γούβα από (λαμ)πυρίζον νερό - νερό ιστορικό, χωμένο στην τρύπα από το μεταλλικό σύνδεσμο του σπασμένου κίονα. Ή μήπως να πω ειλικρινά ότι είναι το κλάμα του ελγίνειου που τόσο ανερυθρίαστα απαρνήθηκες;
    Πού είσαι αλήθεια Σόνα; Τρίβεις ακόμα το ταψί με ρυθμό σταθερό αλλά ταχύ; Η άχλη του φεγγαρόφωτου και των αναθυμιάσεων αποσυνθέτει το αστρικό σου σώμα, αποσυνθέτει και το καινούργιο σου μέλος. Σε μία φάτα μοργκάνα βλέπω το σιδερικό να λιώνει χωρίς να αποφασίζει ποιο σχήμα του πάει τελικά. Ένας γλάρος, ένα αστεράκι, μία καρδούλα - αστειεύεσαι; δεν είναι πράγματα αυτά για υπερήρωες, δεν είναι πράγματα αυτά για υπερίωνες! Βέβαια ΣούπερΣόνα μου, το σιδερικό κατάντησε μηδενικό, και η μπέρτα σου μπήκε στο πλύσιμο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή