Τετάρτη 22 Σεπτεμβρίου 2010

6/9

Ο Σεπτέμβρης κι αν σε βρίσει, άντε να βρεις μια ρήση.
Ο Σόνας παρακολουθεί εμβρόντητος το φόνο του καλοκαιριού: Ανάμεσα στην υγρή ζέση της πεντελικής γης και τη γλυκιά υπνηλία του μεσημεριού, 2 ψιχάλες διασχίζουν αδίστακτα τον πεντελικό ουρανό καταφέρνοντας ένα καίριο χτύπημα στην καρδιά του καλοκαιριού. Η πρόσκρουση των μοχθηρών ψιχαλίδων στους λοβούς ανήσυχων κορασίδων δημιουργεί μια αλυσιδωτή αντίδραση στο σώψυχα του θέρους αναγκάζοντας το ζεστό θηρίο να ξεράσει ταξίδια, λάδια μαυρίσματος και καλοκαιρινά όνειρα. Ο τελευταίος κόμπος του ιπτάμενου χαλιού του Σόνα σφηνώνει απροσδόκητα στο μαλακό υπεργάστριο του κοκάλινου κτήνους κόβοντας κάθε περιττή και απέριτη κοσμική αναπνοή την ώρα που ο ήρωάς μας αντικρύζει δακρυροώντας τους απειλητικούς σιελλογόνους αδένες του νυκτερινού κήτους στην προσπάθεια να κρατήσει ανοικτά τα σαγόνια του.

2 σχόλια:

  1. geia sou re sona arxonta
    epanhl8es drimuteros kai leksilagnoteros (ntoioing)
    xairetoumpes kai filoumpes apo ta monimws gkriza alla me orizonta elpidas parisia na oume

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Rua da bella vista

    Μια νύχτα καλοκαιρινή, υγρή στη Λισσαβόνα,
    ονειροπόλος ποιητής χαϊδεύει τη σιωπή•
    -ο φόρος της διάνοιας πληρώνεται μ' αγρύπνια-
    αγρίμι είναι που κρύβεται σε σώμα λογιστή.

    Απ' τ' ανοιχτό παράθυρο κοιτά τους άδειους δρόμους.
    Τη μέρα ειν' ένα τίποτα. Το βράδυ ειν' «εγώ»,
    που κάθεται καρτερικά στην έρημη αποβάθρα,
    να πάρει την κλινάμαξα που πάει στην άβυσσο.

    Ανακαλεί τη θλίψη του, την αστραπή της γνώσης,
    για κάθε του παρόρμηση που άφησε κρυφή
    κι απ' το βιβλίο του Ιώβ χειροκροτά τη φράση:
    «Κουράστηκε η ψυχή μου απ' τη ζωή».

    Γλυκά θ' ανοίξει η κλειδαριά της πόρτας για το Σύμπαν,
    ο υπάλληλος Πεσόα θ' αφήσει τις σκιές
    και μένα, που ξαγρύπνησα, με πιάνει η ανησυχία,
    αν είναι οι αναμνήσεις μου ψεύτικες ή σωστές

    Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
    Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
    Πρώτη εκτέλεση: Σωκράτης Μάλαμας

    ΑπάντησηΔιαγραφή